دیرگاهی است در این تنهای

رنگ خاموشی در طرح لب است.

بانگی از دور مرا می خواند،

لیك پاهایم در قیر شب است 




رخنه ای نیست در این تاریكی:

در و دیوار بهم پیوسته

سایه ای لغزد اگر روی زمین

نقش وهمی است ز بندی رسته 



نفس آدم ها

سر بسر افسرده است 

روزگاری است در این گوشة پژمرده هوا

هر نشاطی مرده است



دست جادویی شب

در به روی من و غم می بندد.

می كنم هر چه تلاش،

او به من می خندد 



نقش هایی كه كشیدم در روز،

شب ز راه آمد و با دود اندود 

طرح هایی كه فكندم در شب،

روز پیدا شد و با پنبه زدود 



دیرگاهی است كه چون من همه را

رنگ خاموشی در طرح لب است

جنبشی نیست در این خاموشی:

دست ها، پاها در قیر شب است

"سهراب سپهری"

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: